به نظر می‌آید که اولین انسان‌هایی که پا به کانادا گذاشتند باشند بومیانی بوده‌اند که از سیبری آمده اند. پیش از آنکه اروپایی‌ها وارد کانادا شوند، هزاران سال آن‌ها در سرزمین‌های کانادای امروزی زندگی می‌کرده اند. آن‌ها اعتقادات معنوی و سبک‌های اجتماعی خاص خود را داشتند. با ورود اروپایی‌ها بومیان کانادایی به دلایلی از جمله جنگ، واکسینه نبودن در برابر بیماری و همچنین از بین رفتن محل سکونتشان کم کم ناپدید شدند. مهمترین بومیان کانادا اینویت و متیس‌ها بوده اند. آن‌ها سرزمین‌های شمالی قاره آمریکای شمالی را کانادا یعنی محلی برای زیستن نامیدند.

استعمار کانادا به واسطه اروپایی‌ها

لشکرکشی‌های کشورهای فرانسه و انگلیس از اواخر قرن پانزدهم به بسیاری از مناطق قاره آمریکای شمالی بسیاری از این بومیان را نابود کرد و کانادا به مستعمره آن‌ها تبدیل شد. در سال ۱۵۳۴ کانادا به نام فرانسه جدید به یکی از متصرفات فرانسه در آمریکای شمالی تبدیل گردید. در جنگ هفت‌ساله بین فرانسه و انگلستان، تقریباً تمام مستعمرات کانادایی فرانسه در آمریکای شمالی در سال ۱۷۶۳ به پادشاهی بریتانیا واگذار گردیدند. سال ۱۸۶۷، استان کانادا با دو مستعمره دیگر بریتانیا شامل نیوبرانزویک و نوا اسکوشیا پیوست و یک نهاد خودگردان را تشکیل داد. با ادغام شدن در سال ۱۹۴۹ با نیوفاندلند و لابرادور کم کم به یک کشور مستقل تبدیل گردید.

با آنکه دولت کانادا وابستگی خود را از انگلیس جدا کرده بود اما همچنان سیاست‌های خارجی و دفاعی آن تا پایان جنگ جهانی اول باقی ماند. در سال ۱۹۸۲، آثار وابستگی کانادا به انگلستان برداشته شد و ده استان و سه سرزمین در حال حاضر کشور کانادا تشکیل گردیده شد. حکومت کانادا دموکراسی پارلمانی به همراه پادشاهی مشروطه ملکه الیزابت است که در راس دولت قرار گرفته است.

در طول قرن ها، آداب و رسوم بومیان، فرانسوی ها، انگلیسی‌ها و مهاجرانی که به تازگی وارد کانادا شده بودند با یکدیگر ترکیب شد تا فرهنگ امروزه کانادایی‌ها تشکیل شود. در همسایگی ایالات متحده آمریکا، به شدت تحت تاثیر زبان، جغرافیا و اقتصاد این کشور قرار گرفته است. از زمانی که جنگ جهانی پایان یافته است، کانادایی‌ها از جنبه‌های اقتصادی و اجتماعی پیشرفت‌های عظیمی را تجربه کرده اند.